Prastare Ziarna
Po czasie snów o rozstaniach i śmierci, śnionych w czasie Pełni księżyca w Skorpionie, znaku mrocznej transformacji, pojawiły się sny nowe, a w nich wielkie kręgi ludzi, spotkania, warsztaty, intensywne wspólne tworzenie. Wczorajszy sen połączył te dwa wątki:
7 maja, księżyc w Wodniku, Prastare Ziarna
Anija prowadzi ceremonię pogrzebową minionych relacji, nad słoneczną laguną pełną przejrzystej wody. Byli partnerzy/partnerki muszą zejść w tym celu z wież, takich jak ambony strzelnicze, gdzie siedzą z lornetkoaparatami i obserwują. wieże te z perspektywy siedzącego w nich człowieka są jak krzesełka do jedzenia dla malutkich dzieci, wygodnie w nich a wyjść trudno, krótkie nóżki nie sięgają do drabiny.
scena druga: Wielki krąg ludzi na ziemi, Anija Miłuńska ma poprowadzić zaraz jakąś wspólną pracę. szukam jej, a ona nad suchym korytem rzeki (takie tu są gdzie mieszkam, na południu) wygrzebuje ze zbocza, ogląda i bada zainteresowana prastare ziarna - wyglądają jak kamienne figurki czy rzeźby z jasnego kamienia. mówię mamo, ludzie czekają, a ona: teraz ziarna nowego są najważniejsze.
Budze sie w tym snie i oto znów jestem w olbrzymim, gigantycznym kręgu ludzi, w budynku wielkim jak arena, okrągłym. Opowiadam Aniji mój sen, dochodzimy do wniosku, ze taka ceremonia pogrzebowa zmienia wzór miłości dla osoby która ją zrobiła i dla całej jej rodziny. Anija zaczyna prowadzić ludzi, by każdy odkrył swoje ziarno nowego - nowego wzoru, życia. Ja widzę, że mój jest widoczny na karcie, która jest kawałkiem większego obrazu. Ten obraz przedstawia patriarchalnego dziada - trochę czarnoksiężnika a trochę kapitalistycznego wujka sama. To obraz świata przemocy, ale jak się go podzieli na mniejsze karty, to w każdej można odkryć ukryty nowy, piękny, autentyczny zdrowy obraz. tylko trzeba go dostrzec. Na moim jest czerwone serce-twarz, pod oczami ma jak indiański rysunek 12 księżyców w pełni (po 3 pod każdym okiem w dwóch liniach) a na brodzie większy, czerwony księżyc w pełni.
Budzę się poruszona. Anija dziś ma wykład, więc może to jakoś apropos, bo wykład o nowym paradygmacie: Wykład Aniji
Anija prowadzi ceremonię pogrzebową minionych relacji, nad słoneczną laguną pełną przejrzystej wody. Byli partnerzy/partnerki muszą zejść w tym celu z wież, takich jak ambony strzelnicze, gdzie siedzą z lornetkoaparatami i obserwują. wieże te z perspektywy siedzącego w nich człowieka są jak krzesełka do jedzenia dla malutkich dzieci, wygodnie w nich a wyjść trudno, krótkie nóżki nie sięgają do drabiny.
scena druga: Wielki krąg ludzi na ziemi, Anija Miłuńska ma poprowadzić zaraz jakąś wspólną pracę. szukam jej, a ona nad suchym korytem rzeki (takie tu są gdzie mieszkam, na południu) wygrzebuje ze zbocza, ogląda i bada zainteresowana prastare ziarna - wyglądają jak kamienne figurki czy rzeźby z jasnego kamienia. mówię mamo, ludzie czekają, a ona: teraz ziarna nowego są najważniejsze.
Budze sie w tym snie i oto znów jestem w olbrzymim, gigantycznym kręgu ludzi, w budynku wielkim jak arena, okrągłym. Opowiadam Aniji mój sen, dochodzimy do wniosku, ze taka ceremonia pogrzebowa zmienia wzór miłości dla osoby która ją zrobiła i dla całej jej rodziny. Anija zaczyna prowadzić ludzi, by każdy odkrył swoje ziarno nowego - nowego wzoru, życia. Ja widzę, że mój jest widoczny na karcie, która jest kawałkiem większego obrazu. Ten obraz przedstawia patriarchalnego dziada - trochę czarnoksiężnika a trochę kapitalistycznego wujka sama. To obraz świata przemocy, ale jak się go podzieli na mniejsze karty, to w każdej można odkryć ukryty nowy, piękny, autentyczny zdrowy obraz. tylko trzeba go dostrzec. Na moim jest czerwone serce-twarz, pod oczami ma jak indiański rysunek 12 księżyców w pełni (po 3 pod każdym okiem w dwóch liniach) a na brodzie większy, czerwony księżyc w pełni.
Budzę się poruszona. Anija dziś ma wykład, więc może to jakoś apropos, bo wykład o nowym paradygmacie: Wykład Aniji
Komentarze
Prześlij komentarz