Krąg Snów

Fragment 13 rozdziału książki Connie Kaplan "Śnienie jako praktyka duchowa", w tłumaczeniu Aissy Zakrzewskiej. WODA I NIEWINNOŚĆ Moja córka Sara miała osiem lat, kiedy przyśnił jej się następujący sen: Zasłużyłam na swoje skrzydła Sara Byłam w swoim pokoju. Przez okno wleciał orzeł. Dał mi znak, żebym usiadła mu na grzbiecie. Zrobiłam to i wylecieliśmy na zewnątrz. Zabrał mnie do miejsca, gdzie były dwie góry, a pomiędzy nimi wąska dolina. Na jednym krańcu był wodospad, w dolinie płynął niewielki strumień. Woda była tak krystaliczna, że wyglądało, jakby na dnie strumienia leżały diamenty. Wylądowaliśmy i zobaczyłam, że jesteśmy w wiosce, której nie było widać z powietrza, ponieważ domy były wbudowane w zbocze góry. Słońce wschodziło za wioską, a po południu ogrzewało domy. Zanim orzeł odleciał, powiedział mi, że właśnie dostałam swoje skrzydła. Zaczęłam uczyć się latania. To była prawdziwa frajda. Kobieta, która wyglądała jak moja mama, ale była Indianką, wyszła, że...

 Fragment 13 rozdziału książki Connie Kaplan "Śnienie jako praktyka duchowa", w tłumaczeniu Aissy Zakrzewskiej. ŚNIENIE WODY Nie tylko spragnieni poszukują wody; Woda także szuka spragnionych. Rumi Nasz krąg obfituje w sny o wodzie. Naprawdę czujemy, że woda nas szuka – gasi nasze pragnienie świadomości. W tym rozdziale skoncentruję się na dwóch tylko aspektach: przejrzystości wody i komunikacji z istotami wodnymi. Te dwa tematy często pojawiają się w naszych wodnych snach. Za pomocą tych dwóch obrazów śnimy przyszłość. KRYSTALICZNIE CZYSTA WODA Często kiedy kobiety dzielą się snami o oceanach, jeziorach, rzekach i deszczu, powtarza się jedno stwierdzenie: „Woda była krystalicznie czysta”. Z tego powodu zaczęłam szukać w źródłach. Moje pytanie brzmiało: Skoro obecnie na naszej planecie nie doświadczamy obecności krystalicznie czystej wody, co mówi nam śnienie? Szczerze mówiąc, według ekologów zabijamy Ziemię skalą zanieczyszczeń, które produkujemy. Jak to możliwe...

Często śnią mi się zwierzęta. Może dlatego, że traktuję ich jak przewodniczki i przewodników, każde wszak ma inną energię, jakość, piękno, mądrość! Od lat korzystam z Kart mocy Jamie Sams, zarówno w pracy jak i dla siebie. Czuję też, że zwierzęta w snach pokazują nam, jak wszyscy jesteśmy połączeni. Od jakiegoś czas w moich snach pojawiają się białe zwierzęta i zwierzęta z dalekiej północy. W zeszłym roku, t uż po tym jak opublikowałyśmy z Aniją zaproszenie na wyprawę na Kretę, przyśnił mi się taki sen: Matka i córka Foka. 8 kwietnia 2017 księżyc w Pannie; śniło mi się, że stoję w Falasarnie na plaży, na zachodniej Krecie. przede mną piękny zachód słońca, wokół ludzie. nagle widzę, że z głębi morza ktoś płynie w naszym kierunku. Najpierw myślę – to delfin! Ale nie, gdy podpływają bliżej widzę, że to dwie przepiękne foki – Matka i Córka. Matka zostaje w morzu a córka płynie do nas – do brzegu – wychodzi i uśmiecha się do nas, biała, malutka foczka, delikatna i pełna tajemnic!Czu...

Po czasie snów o rozstaniach i śmierci, śnionych w czasie Pełni księżyca w Skorpionie, znaku mrocznej transformacji, pojawiły się sny nowe, a w nich wielkie kręgi ludzi, spotkania, warsztaty, intensywne wspólne tworzenie.  Wczorajszy sen połączył te dwa wątki: 7 maja, księżyc w Wodniku, Prastare Ziarna Anija prowadzi ceremonię pogrzebową minionych relacji, nad słoneczną laguną pełną przejrzystej wody. Byli partnerzy/partnerki muszą zejść w tym celu z wież, takich jak ambony strzelnicze, gdzie siedzą z lornetkoaparatami i obserwują. wieże te z perspektywy siedzącego w nich człowieka są jak krzesełka do jedzenia dla malutkich dzieci, wygodnie w nich a wyjść trudno, krótkie nóżki nie sięgają do drabiny. scena druga: Wielki krąg ludzi na ziemi, Anija Miłuńska ma poprowadzić zaraz jakąś wspólną pracę. szukam jej, a ona nad suchym korytem rzeki (takie tu są gdzie mieszkam, na południu) wygrzebuje ze zbocza, ogląda i bada zainteresowana prastare ziarna - wyglądają jak kamienne figur...

Recenzja Joanny Skrzyszowskiej z bloga Białucha Śnienie jako praktyka duchowa. Connie Kaplan Wiecie jak to jest, kiedy przez bardzo długi czas, praktycznie przez całe życie, intuicyjnie czujecie, że jest coś, co wam umyka, coś, czego nie możecie zdefiniować, a czego jednocześnie bardzo pragniecie; coś bez czego rzeczywistość i jej przeżywanie zdają się niepełne, niewystarczające, ale zupełnie nie możecie zdefiniować co to takiego? Miałam tak od zawsze i tą zagubioną częścią układanki w moim przypadku była duchowość. Szukałam jej w kościołach, w religioznawstwie, w naukach wschodnich, w praktykach medytacyjnych. I nigdzie do końca nie znajdowałam. Trzymałam się więc czego popadnie – relacji, psychologii, a nawet odrobiny magii, starając się wydobyć sens z doświadczeń i przemian w moim życiu. Nigdy nie czułam pełni satysfakcji, zawsze wiedziałam, że jest więcej i że to więcej ma dużo wspólnego z byciem kobietą. Aż przeczytałam „Śnienie”. czytaj więcej